Wreszcie u celu naszych wakacji. Dziwne to uczucie wyjść przed lotnisko w egzotycznym kraju i zobaczyć swoje nazwisko na dużej kartonowej kartce po środku tłumu.
Gościnność Balijczyków jest powszechnie znana. Po czym rozpoznać ze w pokoju była pokojówka? Czy po tym ze łóżko jest pościelone? Nie. Po tym że barek pełny? Też nie. Po tym że w muszli klozetowej pływają płatki kwiatków.
A propos kwiatów mają fioła. Pierwszego dnia na własne życzenie zamknęliśmy się w SPA. Najpierw nas wymasowali od stop do głów, potem wcierali różne błotne papki i substancje kleiste, kazali wąchać aromatyczne pachnidła, na koniec zbryzgali jogurtem i kazali taplać się w ogromnej wannie w kształcie nerki wyścielonej płatkami dwukolorowych kwiatów ułożonych w kształt serca. Ta scenka niczym gejowska wersja Kleopatry w scenerii drewnianych stylowych mebli, indonezyjskich figurek o fallicznych kształtach, przy takcie muzyki i unoszącej się woni kadzidełek to prawdziwie cukierkowy finał i jednocześnie najbardziej traumatyczne przeżycie.
Potem jeszcze tylko w restauracji wetknęli mi kwiatek za ucho i z tak wpiętym kazali paradować po restauracji w której jedliśmy kolacje.
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie...
Informacje o saberblog
sabera myśli zapisane, czyli internetowa ziemia obiecana współczesnego narcyza i lansera.
Jestem szczęściarzem, w czepku urodzony, z poukładanymi priorytetami, który podąża za swoją pasją. Lubię pisać bloga, bo w ten sposób obserwuję siebie i całą resztę. Udowodniłem sobie, że jestem człowiekiem wolnym i otwartym. To bardzo przyjemne uczucie, zrobić w życiu coś dla siebie, wbrew temu co mówią inni, co wypada, co należy albo trzeba.
Czasem mam wrażenie, jakbym dopiero co skończył studia, niedawno zaczął pracować, dopiero co wyemigrował z Polski, rzucił pracę, wyruszył w podróż dokoła świata, odwiedził ponad 90 krajów. Innym razem łapię się za głowę, ile to już lat minęło, ile po drodze się wydarzyło. Czas jest fajną materią, taką bezkresną i niedotykalną. Fajnie obserwować emocje swoje i innych. Elektroniczny pamiętnik staram się prowadzić w miarę systematycznie – to jedna z niewielu rzeczy, które w życiu robie naprawdę regularnie, bo zwykle na bakier u mnie z obowiązkowością. Czasem wracam do spraw np. sprzed roku i okazuje się, że gdy patrzę na tamten czas choćby z perspektywy dwunastu miesięcy, widzę, że był on naprawdę wypełniony.
Myślę że gdyby nie ten blog, brakowałoby mi życiowego „pionu”. A tak zawsze mogę spojrzeć na przeszłość z dystansu i zobaczyć czy udało mi się zrealizować swój zamierzony plan, zweryfikować gdzie popełniłem błędy albo po prostu pamiętać o tych wszystkich miłych wydarzeniach, których byłem uczestnikiem.
Ten wpis został opublikowany w kategorii
podroze i oznaczony tagami
Bali,
podróże. Dodaj zakładkę do
bezpośredniego odnośnika.
