K. ożeniła mnie ze swoim bagażem. Okazało się, że w dniu wylotu RAV postarał się zapewnić jej dodatkową atrakcję w postaci kursu dokształcającego. Żeby nie stracić ubezpieczenia musiała stawić się o 8 rano w wyznaczonym miejscu. Spotkaliśmy się dzień wcześniej, wziąłem od niej mini torbę a sam zacząłem pakować się do mega wielkiej walizki. Nadal nie wiem jakim cudem udało jej się spakować na 4 dni do tak niewielkiego bagażu. Poza tym ojciec jej kolejnego dziecka niespodziewanie nadwyrężył sobie kręgosłup i ni stąd ni zowąd jej wylot stanął pod znakiem zapytania. K. nie byłaby sobą gdyby czegoś nie zorganizowała by nasz wyjazd doszedł do skutku.
V. przyjechała do Berna specjalnie z Amsterdamu, zostawiła córkę z babcią, męża oddelegowała do Londynu z obietnicą, że po powrocie polecą w podróż poślubną do Norwegii na śnieżny kulig…
M. wyściskał mnie przed wyjazdem, życząc udanej podróży w cargo. Okazało się, że pierwszy raz od 6 lat będę znowu leciał w ekonomiku co wprawiło mnie w bardzo wesoły nastrój. Niestety prawdą jest, że człowiek szybko przyzwyczaja się do dobrego ale w drugą stronę działa to dość opornie. Postanowiłem jednak potraktować to doświadczenie jako opportunity a nie jako miejsce gdzie mógłbym złapać żółtaczkę. Nadaliśmy bagaże, zabrałem V. do Senator loungu na śniadanie i lampkę szampana po czym razem z K. wszyscy posłusznie ustawiliśmy się w kolejce dla pasażerów klasy ekonomicznej. Od samego początku strzelaliśmy zdjęcia, niektóre zwłaszcza z serii sleeping beauty przejdą do historii.