Zmieniliśmy się. I to bardzo, od ostatniego razu kiedy podróżowaliśmy razem – uprzytomniłem to sobie następnego poranka, gdy wspólnie z V. spotkaliśmy się na śniadaniu. Przez cały czas dopytywała mnie jaki mam dokładny plan na resztę dnia, tak jakby od tego zależało nasze życie. Odniosłem wrażenie, że w jej mocno uporządkowanym rozkładzie dnia brak planu oznacza chaos, spędza jej sen z powiek – gdy nie mogła doczekać się ode mnie właściwej odpowiedzi spinała się a jej twarz nabierała oznak poirytowania. Faktycznie, z perspektywy czasu dziewczyny powychodziły za mąż, jedna się nawet rozwiodła, urodziły dzieci tak więc zorganizowanie wspólnego wyjazdu już samo w sobie było logistycznym majstersztykiem: jakimś trafem udało im się uzgodnić wspólny termin i zorganizować opiekę nad dziećmi. Może stąd ta potrzeba zapięcie wszystkiego na ostatni guzik. Osobiście nie czułem presji czasu, zaproponowałem spędzenie poranka na hotelowym basenie a potem wizytę w Dubai Mall no co ostatecznie chętnie przystała. Pech chciał że, K obudziła się kwadrans przed południem tuż przed naszym wyjściem i musieliśmy na nią poczekać, a gdy w końcu dotarliśmy do centrum handlowego nie mogliśmy się po prostu rozłączyć, bo najpierw należało wypić razem kawę, wypalić papieroska, poplotkować coś zjeść i wtedy to ja zacząłem świrować, że marnujemy czas na takie pierdoły. W końcu udało mi się wyrwać spod babskiego kieratu, od razu skierowałem się w kierunku Fashion Avenue i po niecałej godzinie maszerowałem dumnie z pierwszymi zakupami. Mogłem odetchnąć z ulgą, pieniędzy ubyło, ale jeśli chodzi o zakupy w Dubaju to jest to prawdziwa ziemia obiecana i nie ma co sobie tam żałować.