Śmiało mogę stwierdzić, że pracę którą włożyłem w szukanie nowego zajęcia zaczęła przynosić efekty. Rozpocząłem etap rozmów kwalifikacyjnych. Aplikując na niektóre stanowiska, wydawało mi się, że jestem absolutnym pewniakiem, młody, z międzynarodowym doświadczeniem, znający języki, w dodatku mobilny i bez garba rodziny – totally employable. Niespodziewanie nie dostawałem nawet zaproszenia na wstępne interview. Najgorzej, że człowiek zdążył się niepotrzebnie napalić a tu taki niefart, na szczęście z czasem pojawiło się kilka, całkiem interesujących ofert pracy m.in. z Kolonii i Lozanny.
Przy pierwszym kontakcie z niemieckim farmaceutykiem zaliczyłem lekką wpadkę, za to rozmowa telefoniczna była już profesjonalna i na tyle konkretna, że bardzo chciałem by zaprosili mnie do drugiego etapu. Tak też się stało, choć spotkanie w Leverkusen do tych najmilszych nie będę wspominał. Cztery godziny siedzenia bez możliwości zadawania pytań, plus brak kawy czy choćby szklanki wody wprowadził mnie w iście bojowy nastrój. Interview jest okazją dla pracodawcy do dowiedzenia się czegoś o potencjalnym nowym pracowniku, ale jednocześnie jest taką szansą dla kandydata poznania przyszłego stanowiska oraz specyfiki i kultury firmy. Niestety nie było mi to dane, kazali ciągle odpowiadać na różnej maści pytania, podawać przykłady – mówić musiałem wyłącznie ja. Nigdy nie zapomnę wyrazu twarzy dyrektora, kiedy podsumowując spotkanie skomentowałem, że nie wiem czy tak naprawdę chcę tutaj pracować bo tak naprawdę niczego nie dowiedziałem się ani o przyszłym stanowisku ani czego tak naprawdę oczekują. Podobnie HR menadżer dostał za swoje, bo nie usłyszałem od niego niczego w zamian – może się mylę, ale zawsze wydawało mi się że interview jest tak dla państwa jak i dla kandydata…
Szczęśliwie prawie równolegle, pojawiła się oferta z Lozanny a niedługo potem z Bazylei i Vevey. Wysłany w biegu szybki mail i od razu telefon na drugi dzień – tak jak lubię. Taka wiadomość od razu dodała mi o skrzydeł, bo to przyjemne uczucie i bardzo budujące, gdy starają się o ciebie 4 olbrzymie koncerny a poza tym widmo konieczności wyjazdu ze Szwajcarii zeszło na dalszy plan i przestało być nieuchronną alternatywą. Nagle nastąpił wysyp ofert pracy i poczułem, że chyba nie jest ze mną tak najgorzej. Niepodziewanie Dyrektor Aspirin jakby się zreflektował i wysłał mi już zaproszenie na rozmowę z nim i HR i coś czuję że po nowym roku złoży mi ofertę. Póki co przygotowuję się do rozmów z branżą tytoniową, jeśli dobrze to wszystko rozegram będę miał jeszcze z czego wybierać…