Pierwszego wieczoru po pojechaliśmy do centrum zobaczyć jak prezentuje się centrum Boracay nocą. Pierwsze wrażenie było takie, że zobaczyłem korki, syf, kiłę i mogiłę, straszną tandetę i komercje, jak na jakimś odpuście, poza tym dzikie tłumy, rozwrzeszczane dzieciaki, pijana młodzież, aż zacząłem żałować że przyjdzie spędzić nam tutaj aż cały tydzień. Przechadzaliśmy się wśród tych wszystkich straganów, co krok nagabywani przez ulicznych sprzedawców i próbowaliśmy znaleźć miejsce które oferowałoby coś innego niż pizze, rozmemłane owoce morza i panierowane mięso, niestety takich miejsc było tutaj jak na lekarstwo.

Hotel, który nam znalazłem okazał się za to przepięknym resortem, też pełnym bachorków i ciamciających głośno Chińczyków ale pokój, taras, widok na morze i przepiękne położenie obiektu rekompensowały wszystko. Śniadania serwowano w formie wystawnego bufetu, na bogato i praktycznie codziennie wytyczaliśmy się stamtąd obiecując sobie że od jutra dieta.

Piasek na plaży bielusieńkie, wejście do morza gładkie i piaszczysta, wszędzie czysto, ładnie, schludnie jak w katalogu biura podróży. Ochrona naszego obiektu dbała by plażowi naciągacze nie nękali nas zakupami okularów, kapeluszy czy możliwością uprawiania sportów wodnych, obsługa baru nieustannie serwowała kolorowe drinki z palemką, piwo, wodę, przekąski że łatwo było poczuć się jak w raju.

Z czasem odkrywaliśmy, że do centrum Boracay możemy spokojnie dotrzeć pieszo wzdłuż plaży zamiast zdawać się na hotelowy shuttle który kursował tylko co godzinę. Codziennie pokonywaliśmy tę trasę parokrotnie, najpierw spacerując po plaży w ciągu dnia, potem podziwiając zachody słońca a wieczorem na kolacje i spowrotem.

Z czasem udało się nam odkryć miejsca bardziej pasujące do atmosfery romantycznej kolacji…