Świąteczny roast u rodziców odbył jak co roku. Rodzice nie odpuścili mi świąt wielkanocnych, tylu toksycznych tekstów nie słyszałem od dawna, ale luz, mam 42 lata, można się przyzwyczaić mam gruby pancerz i serce z lodu.
Za gruby, za chudy, za blady, za skromny, za biedny, niezdecydowany, zmanierowany, złośliwy, chytry, za wredny, zbyt ogolony, zbyt zapracowany, za mało zaangażowany, niezainteresowany, aspołeczny, nieekologiczny, źle ubrany, za głośny, za gadatliwy, zbyt przemądrzały, zbyt dużo pijący, za dużo imprezujący, za dużo pracujący, za dużo wymagający, cera nie taka, no i najważniejsze niejadek.
Tak. Kocham każde święta w gronie rodzinnym. Człowiek wraca potem do swojego domu i nie wie czy najpierw, pójść spać, zapalić kadzidełko, strzelić sobie setkę koniaku, pójść pobiegać czy może zacząć czytać psalmy lub Marcela Prousta „W poszukiwaniu straconego czasu” albo skoczyć na główkę z balkonu.
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie…
Informacje o saberblog
sabera myśli zapisane, czyli internetowa ziemia obiecana współczesnego narcyza i lansera.
Jestem szczęściarzem, w czepku urodzony, z poukładanymi priorytetami, który podąża za swoją pasją. Lubię pisać bloga, bo w ten sposób obserwuję siebie i całą resztę. Udowodniłem sobie, że jestem człowiekiem wolnym i otwartym. To bardzo przyjemne uczucie, zrobić w życiu coś dla siebie, wbrew temu co mówią inni, co wypada, co należy albo trzeba.
Czasem mam wrażenie, jakbym dopiero co skończył studia, niedawno zaczął pracować, dopiero co wyemigrował z Polski, rzucił pracę, wyruszył w podróż dokoła świata, odwiedził ponad 90 krajów. Innym razem łapię się za głowę, ile to już lat minęło, ile po drodze się wydarzyło. Czas jest fajną materią, taką bezkresną i niedotykalną. Fajnie obserwować emocje swoje i innych. Elektroniczny pamiętnik staram się prowadzić w miarę systematycznie – to jedna z niewielu rzeczy, które w życiu robie naprawdę regularnie, bo zwykle na bakier u mnie z obowiązkowością. Czasem wracam do spraw np. sprzed roku i okazuje się, że gdy patrzę na tamten czas choćby z perspektywy dwunastu miesięcy, widzę, że był on naprawdę wypełniony.
Myślę że gdyby nie ten blog, brakowałoby mi życiowego „pionu”. A tak zawsze mogę spojrzeć na przeszłość z dystansu i zobaczyć czy udało mi się zrealizować swój zamierzony plan, zweryfikować gdzie popełniłem błędy albo po prostu pamiętać o tych wszystkich miłych wydarzeniach, których byłem uczestnikiem.
Ten wpis został opublikowany w kategorii
podroze. Dodaj zakładkę do
bezpośredniego odnośnika.
Seta koniaku. Definitywnie seta koniaku. 😃😃😃
Dziś ja potrzebuje sety koniaku :-)) na cito!
Jeszcze mi zostało…
Wyślę albo wpadaj 😂