Od powrotu do Szwajcarii moje myśli często krążyły wokół terminu następnych wakacji.
W perspektywie miałem jedynie 4 miesiące intensywnej, ale jednostajnej pracy bez ani jednego dnia wolnego czy choćby krótkiej eskapady gdzieś poza miasto. Ta myśl nie dawała mi spokoju i chodziłem dziwnie podminowany, bo osobiście lubię na cos czekać, planować, liczyć dni, to cale towarzyszące temu napięcie tworzone na własny użytek. Nic nie zapowiadało większych zmian przez najbliższe pól roku i to mnie przygnębiało.
Rozmawiałem o tym z Marco, siedzieliśmy przy kieliszku brandy i przypadkiem zacząłem rozmowę na ten temat.
Wzięliśmy z kuchni kalendarz i zaczęliśmy ustalać nasze wakacyjne plany: Wielkanoc – Amsterdam potem na kilka dni Bari, kwiecień – Madryt/Nicea albo Warszawa potem na kilka dni Wrocław, czerwiec – Toskania, wrzesień – mocno egzotyczne plaże.
Dość łatwo przyszło nam ustalenie wspólnych dat, w pracy wiedziałem, że nie mam się czego obawiać, bo z takim wyprzedzeniem mogę swobodnie decydować o terminach realizacji projektów.
Marco tak skutecznie mnie nakręcił, ze od raz zaczęliśmy szukać ofert w internecie i zanim położyliśmy się do lóżka mieliśmy już zarezerwowany i opłacony pobyt w Amsterdamie, Toskanii i mój bilet do Wrocławia.
Kładąc się spać cieszyłem się zupełnie jak dziecko a rano w pracy dowiedziałem się ze przez najbliższy tydzień będę szkolił ludzi w Paryżu i w Dublinie, ze ruszamy z Hiszpania a w przyszłym kwartale ze Szwecja, Belgia, Polska i Włochami no i ze będę miał sporo pracy i ze będą mocno napięte terminy i ze mogę liczyć na pełen support z każdej strony wiec mam czego chciałem…