W Szwajcarii nie obchodzi się majowego długiego weekendu, święta i dni wolne uzależnione są od kantonu i tak np. w Bernie jest ich stosunkowo mało, do sierpnia wypada kilka wolnych dni, ale później pracujemy już bez przerwy aż do bożego narodzenia.
Od kilku dni pogodę mieliśmy w kratkę, czasami wychodziło słońce, ale częściej wiało i było przenikliwie zimno. Maj i czerwiec to miesiące intensywnej pracy, wszystkie terminy nałożyły się na siebie i krążę bezpańsko między Azją, Europą i Ameryką, domem w Szwajcarii i rodziną w Polsce, delegacjami, konferencjami i wizytami u dentysty, zmieniają się hotelowe pokoje i widoki zza okna. Gdyby nie M i jego pomoc nie wiem jak logistycznie udałoby mi się zorganizować i ogarnąć cały ten bajzel: brakuje mi czasu na podstawowe sprawy typu zakupy, pranie i zajmowanie się domem, we wszystkim wyręcza mnie ostatnio M.
W środę wyszedłem z biura przed południem, przeklinając pod nosem modem, który padł mi w domu ograniczając dostęp do interentu, pozwolenie na pracę w Szwajcarii, które niedługo straci ważność a ja nie mam nawet kiedy złożyć stosownych dokumentów i bezsilność, bo musiałem zdążyć na samolot do Singapuru a jeszcze czekało mnie pakowanie w trybie szybkim.
W samolocie, choć usilnie z tym walczyłem, motywowany przez przystojnych stewardów, którzy notabene wracali potem ze mną do Frankfurtu, spałem jak suseł. W Singapurze lądowaliśmy o 15.00 – bałem się bezsennej nocy spowodowanej nagłą zmianą strefy czasowej a nie lubię faszerować się niepotrzebnie chemią.