Na Plaza de Armas, głównym placu w Limie znajduje się pocztówkowa La Catedral de Lima z sarkofagiem Francisca Pizzary w środku. Sam plac jest piękny, otoczony z obu stron żółtymi kamienicami, pięknymi drewnianymi, ciemnymi wykuszami i obowiązkową fontanną w środku. Chodząc po okolicznych krętych uliczkach doszliśmy do kościoła i zakonu św. Franciszka. Piękny budynek, począwszy od katakumb wypełnionych szkieletami poprzez wspaniały dziedziniec z rzeźbionym, drewnianym sufitem i ścianami misternie wyłożonymi maleńkimi kafelkami. Pośrodku patio i kilka fontann. Największe wrażenie zrobiła biblioteka ze starymi woluminami jakby żywcem wyjęta z filmu „Imię Róży” i postawny pan opiekujący się salą ze świdrującym i przeszywającym na wylot spojrzeniem.
Rankiem wyruszyliśmy do Caral olbrzymiego stanowiska archeologicznego na pustyni w Dolinie Supe, w prowincji Barranca. Miejsce to jest najstarszym znanym ośrodkiem miejskim na Półkuli Zachodniej i największym w rejonie Andów. Na obszarze 66 hektarów zamieszkiwało tam ponad 3000 ludzi. Piramidy budowane w Caral powstawały w tym samym okresie, co egipska Wielka Piramida Cheopsa. W przeciwieństwie do wielu innych stanowisk archeologicznych w Andach, w Caral nie odnaleziono żadnych śladów wojen, zniszczeń bitewnych, broni ani szczątków ofiar. Odnaleziono natomiast siedziska z kości wielorybów, muszle morskie, włókna kaktusa, owoce z dżungli i instrumenty muzyczne, co wskazuje na to, iż miasto było pokojowym ośrodkiem handlu.
Miejsce dopiero niedawno otwarto dla zwiedzających, ale za kilka lat ma szanse stać się ważnym punktem na turystycznej mapie Peru a ja będę mógł śmiało stwierdzić – już tam byłem. Dzięki sprytowi i doświadczeniu naszych przewodników dotarliśmy tam drogą na skróty przez…prywatną kurzą fermę oszczędzając nam ok. 2 godzin podróży.