Kiedy byłem na studiach, nie rokowałem na przyszłość, za pierwszym razem nie dostałem się na dzienne, z wieczorowych mnie wyrzucili, za drugim podejściem udało mi się przejść przez całe 5 lat studiów dziennych, ale po drodze zebrałem z 15 czy 17 pał w indeksie. Nie rokowałem najlepiej nie da się zaprzeczyć.
W tamtym czasie budynki uczelni wytapetowane były plakatami nieistniejącego już Arthur Andersena, Accenture, PricewaterhouseCoopers, piękni młodzi ludzie robiący oszałamiające kariery w międzynarodowym środowisku, amerykański kolorowy, wielki świat, wirujący seks, niesamowite zarobki i wyścig szczurów. Marzyłem o takiej pracy, ale znałem siebie i swoje umiejętności i wiedziałem, że są ode mnie dużo dużo lepsi.

Dziś zdałem sobie sprawę, ile dobrego mnie spotkało w eBay’u, że spełnił się tamten sen. Prezentując transition plan przed zarządem, odpowiadając na pytania big bossów, nie czując żadnego zakłopotania, stresu, będąc bardzo świadomy tego, o czym mówię zdałem sobie sprawę jak niesamowicie długą drogę przebyłem od czasu studenckich marzeń, ile się nauczyłem, kim się stałem i jak bardzo się zmieniłem. Na szczęście wciąż jestem świadomy swoich braków i jak długa jeszcze przede mną droga do tytułu VP czy SVP, ale dawno nie czułem się tak dobrze jak teraz.

Po pracy spotkaliśmy się ostatni raz całym teamem w barze w hotelu Valencia wspominając dawne czasy, dlaczego zdecydowaliśmy się pracować w eBay’u, co nami kierowało, na co liczyliśmy. Smutne jest, że z olbrzymiej, międzynarodowej, dobrze prosperującej firmy zmieniamy się w rozparcelowane trio szczątków, których nikt nie chce.