Po przylocie do Goteborga ucieszyłem się że we Wrocławiu skusiłem się na zakup grubego bezrękawnika, bo na zewnątrz temperatura sięgała zaledwie kilku stopni. Nie byłem głodny za to w kółko myślałem o tym ile jeszcze rzeczy musze przejrzeć i przygotować przed zaplanowanym na następny dzień szkoleniem.
Zdziwiony byłem, że w skrzynce mailowej nie znalazłem potwierdzenia daty i godziny spotkania, próbowałem sobie tłumaczyć że w sumie wciąż byłem przecież na urlopie, poza biurem wiec może stad ten brak informacji.
Tego wieczoru spotkałem się jeszcze z pewnym Chińczykiem zgłębić tajemnice Głębokiego Wschodu – całość przypieczętowaliśmy fajerwerkami.
Rano odkryłem, że ktoś pobrał mi karty kredytowej kilkaset euro, o 6.30 wisiałem na telefonie z bankiem, potem rozciąłem sobie dłoń podnosząc walizkę tak, że musiałem wzywać na pomoc recepcje, na dodatek pomyliłem adresy ulic, bo jakby wszystkie nazywały się Sodra gaten coś tam i zaalarmowałem Debbie, że Houston ma problem, potem jeszcze koleżankę w Danii, a na koniec nawrzeszczałem na taksówkarza, który nie chciał zawieźć mnie pod właściwy adres ze względu na bliskość tego miejsca pieszo. Dotarłem lekko spóźniony, ale nie zostało to zbyt zauważone, bo nikt na mnie tam nie czekał, ba – nawet nie wiedzieli, że przyjeżdżam, ale skoro już byłem na miejscu przyjęli propozycje szkolenia.
W drodze powrotnej, taksówkarz, który wiózł mnie na lotnisko okazał się rodakiem i to było chyba największe szczęście, jakie spotkało mnie tego dnia…